50 wydarzeń, które powinieneś znać. Historia świata to przewodnik po najważniejszych zdarzeniach historycznych, które ukształtowały współczesny świat. Ian Crofton, autor kilku książek o historii popularnej, w serii 50 przystępnych esejów przedstawia fascynujące zarysy kluczowych epizodów w dziejach, od wynalezienia rolnictwa 10 000 lat temu do ataków na World Trade Center 11 września 2001 roku i od starożytnego Egiptu po współczesne Chiny. Każdemu rozdziałowi towarzyszy szczegółowy harmonogram dat, a dodatkowe informacje zawarte w ramkach rzucają światło na mnogość pokrewnych tematów, postaci i ciekawostek historycznych, od konfucjanizmu i konia Aleksandra Wielkiego, przez naukę islamską i korsarzy berberyjskich, po kod Enigmy i bombę atomową. „50 idei, które powinieneś znać” to seria książek wprowadzających w fascynujący świat pytań i zagadnień – tych trudnych oraz tych zupełnie podstawowych – które od dawna towarzyszą ludzkości w jej misji zrozumienia świata. Seria prezentuje najważniejsze teorie i idee głównych dziedzin wiedzy, stanowiąc świetny punkt wyjścia do dalszej nauki. Obowiązkowa lektura każdego początkującego erudyty!

Książka dotyczy istotnej kwestii w polityce zagranicznej Stanów Zjednoczonych – miejsca, jakie zajmowały w niej Chiny w latach 1911–1918. Autor przedstawia różne aspekty tego zagadnienia na tle przemian zachodzących w obu państwach oraz zmagań dyplomatycznych w dobie I wojny światowej. Bardzo oryginalne ujęcie tematu oparte na dokumentach z National Archives w College Park i Library of Congress w Waszyngtonie. „Praca Jana Pajora jest pierwszą w języku polskim monografią dotyczącą zagadnienia niezmiernie istotnego – wczesnego etapu relacji między dwoma krajami, z których pierwszy stał się szybko największym mocarstwem XX wieku, a drugi, acz dopiero pod koniec stulecia, wyrósł na największe wyzwanie dla jego hegemonii. Sięgnąć do niej powinni wszyscy zainteresowani historią, ponieważ prezentuje wysoki poziom merytoryczny, została napisana w przystępny sposób, jest znakomicie podbudowana źródłowo i dotyczy kwestii w historiografii polskiej praktycznie nieobecnej, a ważnej.” Z recenzji dr. hab. Jakuba Polita, UJ

Od listopada 2013 do lutego 2014 roku na Ukrainie trwały protesty, które przerodziły się w rewolucję zwaną Euromajdanem, a następnie w trwającą do dziś wojnę hybrydową w Donbasie. Protestom od początku towarzyszyły działania artystyczne, które z czasem ewoluowały w estetyczny, polityczny, społeczny oraz osobisty przekaz. Sztuka stała się jednostkowym wyrazem oporu wobec Rosji, inteligentnie wykorzystywanym medium budującym obraz rewolucji i samych protestujących, próbą odnalezienia tożsamości oraz sposobem na walkę z ogarniającym pesymizmem. Ewa Sułek z sukcesem przybliża polskiemu czytelnikowi sztukę ukraińską, która nadal jest Polakom właściwie nieznana, mimo bliskości geograficznej i związków kulturowych i historycznych między Polską a Ukrainą. Poprzez sztukę pokazuje zjawiska i prądy myślowe, które są dziś ważne dla Ukraińców, a które pozwalają zrozumieć nastroje społeczne i polityczne panujące w tym społeczeństwie. Do tej pory rewolucja i wojna na Ukrainie przedstawiane były z punktu widzenia działań zbrojnych i ruchów politycznych. Tymczasem każdy konflikt niesie ze sobą nie tylko zmiany polityczne, lecz także kulturowe, wyrażające się w działalności artystycznej. Sztuka i kultura stanowią odzwierciedlenie postaw społecznych. Dlatego, obserwując działania artystyczne, możemy dowiedzieć się wiele na temat świadomości społeczeństwa ukraińskiego w czasach ogromnych przemian dotyczących istoty człowieka sowieckiego. Wielu komentatorów rewolucji podkreślało właśnie tę przemianę, będącą pierwszym sygnałem, że na Ukrainie rodzi się społeczeństwo obywatelskie. Tekst, będący połączeniem literatury popularnonaukowej z reportażem, zwraca uwagę dojrzałością oglądu, sprawnością warsztatową i odważnym spojrzeniem na rzeczywistość towarzyszącą pracy i życiu artystów. Na oryginalną i zróżnicowaną formę literacką składają się również: połączenie przekazu ustnego z pisanym, przekazu wrażeniowego z merytorycznym, oraz użycie więcej niż jednego rodzaju narracji. Umiejętność uchwycenia drobnych gestów czy momentów wynika ze zmysłu i postawy wnikliwego obserwatora. Tekst Ewy Sułek cechuje również wiedza z zakresu kultury, przede wszystkim na polu sztuk wizualnych – autorka jest historykiem sztuki (studia na University of Cambridge oraz na Uniwersytecie Warszawskim), osobą wrażliwą, gotową do zgłębiania niewygodnych zagadnień i drążenia ich znaczeń. Co nie mniej też ważne, Ewa ma tak dziś w polskiej prozie rzadkie, wyrafinowane poczucie humoru, które świetnie amortyzuje powagę poruszanych przez nią spraw.

Prezentowana książka jest pierwszą monografią poświęconą dziejom polskiej placówki dyplomatycznej na Węgrzech po 1945 roku. Przedstawiono w niej różne aspekty funkcjonowania polskiej ambasady w Budapeszcie w pierwszej powojennej dekadzie, zmieniający się zakres suwerenności polskiej dyplomacji, coraz bardziej zależnej od dyrektyw płynących z Moskwy, a także zupełnie nowe zadania stawiane dyplomatom, takie jak prowadzenie działalności propagandowej i objęcie pełną kontrolą polskich obywateli. Publikacja wpisuje się zatem w nurt badań nad polską dyplomacją i epoką stalinowską. Jest adresowana przede wszystkim do historyków oraz osób zainteresowanych historią relacji polsko­węgierskich i dziejami Węgier po 1945 roku. '