The idea of looking at the architects operating within the cultural framework of the Habsburg Empire, embedded in this book, stems from our previous research. It has its roots in the research on Slavic peripheral narratives, conducted by the Research Group on the Slavic Cultures in the Habsburg Monarchy (http://uwhabsburgstudies.uw.edu.pl/), which has operated since 2011 at the Institute of Western and Southern Slavic Studies of the University of Warsaw. We studied the issue of peripheral attitudes towards both national narratives, created after 1861 by the Slovak, Czech and Croatian elites, and the imperial project imposed by Vienna and Budapest. Faithful to the microlevel approach, we looked at figures, spaces and social phenomena that do not fit into the stereotypical view of national historiography (Anna Kobylińska, Maciej Falski). The value of the book is in shedding light on quite many underrated or allegedly well-known persons, places, and buildings within a clear and persuasive theoretical framework. Original in its comparative perspective, as well as in its chronology (trespassing the demise of the Empire usually seen as a clear-cut caesura), the volume offers well-grounded hints in the interpretation of architecture. Written by specialists who convincingly provide synthetic information, it can be recommended to a wider audience interested in cultural phenomena. Going beyond disciplinary boundaries, the chapters sharpen the eyes of the reader and provide guidance in reading the specificity of places. Well-known monuments seem more complex and appealing. Provincial towns appear not as belated environments but receptacles of forgotten layers of modernity (Prof. Daniel Baric, Sorbonne Université, Paris).

Obszerny i bardzo starannie wydany album „Dynastie Europy i ich rezydencje” jest zaproszeniem Czytelnika do fascynującej podróży przez wieki i burzliwe dzieje największych rodów Starego Kontynentu.

Autorem niezwykle intersującego tekstu do prezentowanego albumu jest doktor Bartłomiej Kaczorowski – znakomity historyk sztuki i architektury. W swym autorskim tekście opisuje sto pałaców i zamków, rozmieszczonych na kontynencie europejskim w granicach dwudziestu siedmiu państw. Opisywane przez autora budowle były siedzibami cesarskimi, królewskimi i książęcymi. W albumie znajdują się także siedziby władców duchownych: papieży, książąt biskupów i wielkich mistrzów zakonnych. W słowie wstępnym autor, z odrobiną nostalgii, konkluduje, że w chwili obecnej na prawie 50 państw europejskich, tylko w dwunastu zachował się ustrój monarchiczny. Dla zaspokojenia ciekawości przypomnijmy, że są to: Belgia, Dania, Hiszpania, Holandia, Norwegia, Szwecja i Wielka Brytania – jako królestwa; Luksemburg, Monako i Liechtenstein – jako księstwa oraz Watykan – jako monarchia absolutna. Osobliwością pozostaje Księstwo Andory – gdzie władza należy do prezydenta Francji i biskupa hiszpańskiej diecezji Urgel.

Romans księcia Karola i Camilli to jeden z najbardziej skandalicznych związków miłosnych w dziejach monarchii brytyjskiej. Nic nie jest tu takie, jak by się z pozoru mogło wydawać: książę Karol nie był podłym mężem zdradzającym piękną żonę, Diana nie miała anielskiego charakteru, a Camilla nie była tą najgorszą, ale kobietą, która dawała Karolowi to, czego najbardziej potrzebował – bezwarunkową miłość. Poznajmy historię gorącego uczucia łączącego Karola, nowego króla Zjednoczonego Królestwa, i Camillę. Tych dwoje zniosło ostracyzm poddanych Elżbiety II i niejedną burzę. Ich historia jest żywym dowodem na to, że prawdziwa miłość przetrwa wszystko. Ta przetrwała i trwa nadal, bo królewska para pomimo upływu lat nadal sprawia wrażenie bezgranicznie zakochanej. Kim zatem była „ta trzecia" w małżeństwie Diany i Karola? Dlaczego Camillę nazywano „najbardziej znienawidzoną kobietą na Wyspach Brytyjskich"? Ile kosztowała ją walka o miłość Karola? O tym wszystkim dowiecie się z najnowszej książki Iwony Kienzler, bestsellerowej autorki biografii historycznych.