Publikacja stanowi zbiór studiów poświęconych m.in. kształceniu kompetencji archiwistów w kontekście potrzeb i funkcji społecznych archiwów, nowym trendom w edukacji i ich zastosowaniom w dydaktyce archiwistyki, kształceniu „archiwistów cyfrowych”, a także roli i programom nauk pomocniczych historii w kształceniu archiwistów. Powstanie nowego nośnika i nowych technologii umożliwiających zapis i gromadzenie informacji w formie cyfrowej pozwala postawić pytanie: czy możliwe jest wyodrębnienie nowego nurtu refleksji określonego mianem archiwistyki cyfrowej? Wiążą się z nim dalsze problemy: • Czy nowy nośnik wymaga rewizji dotychczasowych teorii archiwalnych, np.. Pojęć podstawowych, takich jak zespół, czy też powinny one pozostać niezmienione? • Czy tego typu zapisy wymagają wypracowania nowej sieci pojęć? • Czy w dobie nieograniczonej multiplikacji zapisu można wiązać go z miejscem powstania i stosować zasadę pertynencji archiwalnej? • Jak nowy nośnik i technologie wpływają na granice zespołu i jego strukturę? • Jakie metody mogą służyć badaniom autentyczności i wiarygodności zapisu, co wpływa na jego integralność? • Czy nadal niezbędne jest wartościowanie i selekcja dokumentacji? • Po jakim czasie należy ją prowadzić? • Jak powinny zostać zorganizowane systemy zarządzania dokumentacją? • Czy możliwe jest stosowanie w tym zakresie standardów międzynarodowych, takich jak Moreq? Pojawiają się też kluczowe pytania z zakresu dydaktyki: • Czy kształcenie w tym zakresie powinno zostać wyodrębnione, czy – przeciwnie – połączone z archiwistyką klasyczną? • Jaki kształt powinny przybrać programy, treści, metody, jakie pomoce dydaktyczne należy tworzyć i jaką rolę powinny pełnić w procesie kształcenia? Pytań będzie zapewne przybywać w miarę nowych doświadczeń, rozwoju technologii i nowych funkcji społecznych. Będą one otwierać nowe kierunki badawcze. W rozważaniach zawartych w niniejszym zbiorze studiów podjęto próbę odpowiedzi na wiele z powyższych kwestii. Nie wyznaczają one jednak kresu refleksji w tej dziedzinie wiedzy, wręcz przeciwnie – nowe doświadczenia wymagać będą budowania nowych modeli teoretycznych i poszukiwania coraz bardziej efektywnych systemów zarządzania dokumentacją i gromadzoną informacją. ****** Digital Archiving and Auxiliary Sciences of History in Archival Education. The Problems of Teaching Archiving A collection of studies on, among others, developing the competences of archivists in the context of needs and social functions of archives, new trends in education and their application to teaching archiving and educating “digital archivists”. The publication also discusses programs of auxiliary sciences of history and their role in educating archivists.

Publikacja darmowa

Publikacja darmowa

Publikacja darmowa

Po 14 latach od pierwszego wydania oddajemy w ręce Czytelników zaktualizowane wydanie podręcznika Diagnostyka edukacyjna. Drugie wydanie podręcznika pogłębia podstawy psychologiczne diagnostyki edukacyjnej, poszerza i aktualizuje jej tematykę i literaturę, wprowadza Czytelnika w zagadnienia, które współcześnie zyskują na znaczeniu. Autor podręcznika wyodrębnił trzy główne bloki tematyczne dotyczące diagnozy osiągnięć uczniów oraz systemów edukacyjnych: • Przedmiot diagnozy. Ta część została poświęcona zagadnieniom uczenia się i kształcenia. Autor scharakteryzował modele uczenia się, koncepcję sprawczości i wspólnotowości w odniesieniu do ucznia oraz relacje między nauczaniem, wychowaniem i kształceniem. W tej części Czytelnik znajdzie także podstawowe informacje dotyczące paradygmatów diagnostyki oraz diagnozy edukacyjnej, a także charakterystykę pracy diagnosty w kontekście oczekiwanych kompetencji oraz wrażliwości etycznej. • Metody diagnostyczne. Druga część podręcznika zawiera podstawowe informacje na temat pomiaru jako podstawy diagnostyki edukacyjnej. Oprócz nabycia wiedzy na temat skal pomiarowych i narzędzi diagnozowania Czytelnik zapozna się z etapami pracy diagnosty, sposobami definiowania celów diagnozowania oraz konstruowania i ewaluacji narzędzi diagnozy. Autor scharakteryzował tu także nieformalne narzędzia diagnozy edukacyjnej. • Wyniki diagnozy. Ostatni blok tematyczny przybliża wiedzę na temat wyników procesu diagnozy edukacyjnej ucznia w sferze emocjonalnej i poznawczej. Autor opisał także zagadnienia związane z prowadzeniem egzaminów wewnętrznych oraz z diagnozą osiągnięć edukacyjnych na poziomie placówki edukacyjnej i kraju.

Ideą przewodnią trzeciego tomu Prac Komisji Edukacji Geograficznej Polskiego Towarzystwa Geograficznego, który oddajemy do rąk Czytelników, jest prezentacja wyników badań dotyczących aktualnych problemów edukacji geograficznej w wybranych krajach na świecie oraz w Polsce. Problemy te dotyczą zarówno teoretycznych założeń i koncepcji programów kształcenia geograficznego, przyjmowanych celów i metod tego kształcenia, miejsca geografii w systemach edukacyjnych innych krajów, wyników analiz porównawczych, jak również niektórych praktycznych rozwiązań funkcjonujących w ramach edukacji geograficznej.

Publikacja darmowa

Niniejszy raport poświęcono problematyce efektywności innowacyjnych narzędzi dydaktycznych, które są wykorzystywane w nauczaniu przedsiębiorczości i budowaniu sprzyjających jej postaw. Opracowanie jest skutkiem pracy zespołu autorów z Uniwersytetu Gdańskiego, którzy realizowali projekt Case Simulator na różnych jego etapach bądź od lat z powodzeniem wykorzystują inne, niestandardowe formy transferu wiedzy i umiejętności. Celem autorów było nie tylko wykazanie, że istnieje realne zapotrzebowanie na nowoczesne formy kształcenia i przedstawienie ich wybranych metod, ale przede wszystkim udowodnienie, iż na bazie prowadzonych badań dobrze zaplanowane kształcenie, łączące pracę z praktycznie ujętymi studiami przypadku oraz osadzoną w sieci symulacją biznesową, jest bardzo skuteczne w nauczaniu przedsiębiorczości.

Książka upamiętniająca stulecie istnienia Instytutu Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Autorzy przedstawiają przyjętą w Instytucie filozofię kształcenia, dokonania i osiągnięcia naukowe pracowników oraz aktualne wyzwania i kierunki rozwoju filologii obcych w Polsce i na świecie. Publikacja nie ogranicza się do kwestii dotyczących ściśle filologii romańskiej – ma charakter uniwersalny, jest próbą szerszego spojrzenia na miejsce i rolę akademickich kierunków filologicznych we współczesnym świecie. Może być zatem ważnym źródłem wiedzy, a nawet inspiracją dla osób decydujących o sposobie i zakresie wyższego kształcenia filologicznego w Polsce. The book is an attempt at taking a broader view of the place and role of academic philological courses in the modern world. The authors discuss the philosophy of education adopted at the Institute of Romance Studies of the University of Warsaw, the scholarly achievements of its staff, the current challenges and the directions of development.

Celem i misją czasopisma Konińskie Studia Językowe jest stworzenie platformy do dyskusji na temat osiągnięć oraz wyzwań stojących przed naukowcami zajmującymi się językami w ujęciu stosowanym. Adresatem czasopisma są zarówno doświadczeni, jak i początkujący badacze języków, językoznawcy stosowani, dydaktycy, tłumacze, kulturoznawcy i wszyscy ci, którzy traktują język jako podstawowy przedmiot swoich badań. Motywem przewodnim i osią spajającą pracę redakcji jest refleksja nad językiem. W tej szerokiej formule mieści się zarówno podejście ściśle językoznawcze, jak również pedagogiczne czy kulturowe. Mamy nadzieję, że tak zarysowana wizja czasopisma pozwoli nam wypełnić znaczącą lukę na polskim rynku czasopism naukowym. Przyjmując jednoznacznie językoznawczy punkt odniesienia, zakładamy jednocześnie, że szeroki wachlarz odniesień do badań językowych, od praktyki edukacyjno-translatorskiej po kulturowo uwarunkowane użycie języka w mediach, jest niezbędny dla całościowego podejścia do badań językowych.

Celem i misją czasopisma Konińskie Studia Językowe jest stworzenie platformy do dyskusji na temat osiągnięć oraz wyzwań stojących przed naukowcami zajmującymi się językami w ujęciu stosowanym. Adresatem czasopisma są zarówno doświadczeni, jak i początkujący badacze języków, językoznawcy stosowani, dydaktycy, tłumacze, kulturoznawcy i wszyscy ci, którzy traktują język jako podstawowy przedmiot swoich badań. Motywem przewodnim i osią spajającą pracę redakcji jest refleksja nad językiem. W tej szerokiej formule mieści się zarówno podejście ściśle językoznawcze, jak również pedagogiczne czy kulturowe. Mamy nadzieję, że tak zarysowana wizja czasopisma pozwoli nam wypełnić znaczącą lukę na polskim rynku czasopism naukowym. Przyjmując jednoznacznie językoznawczy punkt odniesienia, zakładamy jednocześnie, że szeroki wachlarz odniesień do badań językowych, od praktyki edukacyjno-translatorskiej po kulturowo uwarunkowane użycie języka w mediach, jest niezbędny dla całościowego podejścia do badań językowych.

Celem i misją czasopisma Konińskie Studia Językowe jest stworzenie platformy do dyskusji na temat osiągnięć oraz wyzwań stojących przed naukowcami zajmującymi się językami w ujęciu stosowanym. Adresatem czasopisma są zarówno doświadczeni, jak i początkujący badacze języków, językoznawcy stosowani, dydaktycy, tłumacze, kulturoznawcy i wszyscy ci, którzy traktują język jako podstawowy przedmiot swoich badań. Motywem przewodnim i osią spajającą pracę redakcji jest refleksja nad językiem. W tej szerokiej formule mieści się zarówno podejście ściśle językoznawcze, jak również pedagogiczne czy kulturowe. Mamy nadzieję, że tak zarysowana wizja czasopisma pozwoli nam wypełnić znaczącą lukę na polskim rynku czasopism naukowym. Przyjmując jednoznacznie językoznawczy punkt odniesienia, zakładamy jednocześnie, że szeroki wachlarz odniesień do badań językowych, od praktyki edukacyjno-translatorskiej po kulturowo uwarunkowane użycie języka w mediach, jest niezbędny dla całościowego podejścia do badań językowych.

Ogólnopolski kwartalnik ukazujący się od roku 1956. Prezentowane są w nim artykuły teoretyczne z zakresu szeroko pojętej pedagogiki oraz omówienia wyników badań obejmujących funkcjonowanie jednostki w społeczeństwie. Publikowane materiały dotyczą różnych subdyscyplin pedagogiki, m. in. pedeutologii, andragogiki, historii wychowania, pedagogiki społecznej, dydaktyki, psychologii edukacji, filozofii edukacji, a także wychowania estetycznego. Autorami tekstów pisanych w języku polskim lub angielskim są wybitni polscy i zagraniczni specjaliści. ******** Kwartalnik Pedagogiczny (The Pedagogical Quarterly) is a national quarterly published since 1956. The journal contains theoretical articles on broadly defined pedagogy and discusses the results of research on functioning of an individual in the society. The materials published in the quarterly relate to various sub-disciplines of pedagogy, among others pedeutology, andragogy, history of education, social pedagogy, didactics, psychology of education, philosophy of education, as well as aesthetic education. The authors of texts written in Polish or English are outstanding Polish and foreign specialists.

Publikacja darmowa

Psychologia jest dynamicznie rozwijającą się dziedziną nauki. W ślad za poszerzaniem się zakresu wiedzy psychologicznej, postępującym rozwojem teorii oraz badań naukowych, powinno – przynajmniej w założeniach – postępować doskonalenie oddziaływań profesjonalnych. Psychologia, za sprawą szczególnego przedmiotu badań naukowych i profesjonalnych oddziaływań, stawia przed uprawiającymi ją specjalistami ogromną odpowiedzialność, także etyczną. Jednocześnie psycholog jako zawód zaufania społecznego pozostaje wciąż zawodem prawnie nieuregulowanym. Dodatkowo administracyjne zmiany w obszarze nauki i szkolnictwa wyższego nie pozostają bez wpływu na jakość kształcenia przyszłych psychologów. Jerzy M. Brzeziński i Piotr K. Oleś stawiają pytanie: jak uprawiać niełatwy zawód psychologa, by był nieustannym wyzwaniem – dla siebie i innych, jak nie popadać w rutynę i nie dokonywać nieuzasadnionych uproszczeń? Czytelnik znajdzie w tej książce kompendium wiedzy na temat ścieżki kształcenia psychologów, możliwości poszerzania kompetencji zawodowych po dyplomie czy rozwoju kariery akademickiej. Autorzy wskazują na standardy prowadzenia badań naukowych, nauczania psychologii, a także dobre praktyki prowadzenia działalności profesjonalnej – czy to w gabinecie, czy to w roli eksperta lub popularyzatora wiedzy. Nie unikają przy tym krytyki zjawisk i procesów, które negatywnie wpływają na tożsamość zawodową psychologów oraz społeczne zaufanie do nich. Przesłanie, jakie chcieliśmy oddać w tej monografii, sprowadza się do znajomości i przestrzegania kryteriów dobrych praktyk psychologicznych – w badaniach naukowych, kształceniu, świadczeniu usług psychologicznych, popularyzacji i wypełnianiu roli społecznej psychologa. Jeszcze jednym ważnym celem – choć zabrzmi to nazbyt osobiście – było wyrażenie zawodowej tożsamości, identyfikacji zarówno z Uniwersytetem, jak i z psychologią i jej misją zawodu zaufania publicznego. Psychologia – z tej racji, że przygotowuje do pracy z ludźmi oraz, że uczestnikami naszych badań są konkretne osoby – jest nauką szczególną. Studia psychologiczne mają przygotowywać do rozumienia człowieka i do współdziałania z nim, są więc szczególnie odpowiedzialne, podobnie badania naukowe, publikowanie, formułowanie ekspertyz czy popularyzacja. Z tekstu