Dwutomowa „Kosmetologia” to jedyna pozycja na rynku wydawniczym, która obejmuje tematykę kosmetologiczną w sposób kompletny. Opracowanie powstało na podstawie piśmiennictwa naukowego, dostępnej literatury fachowej, wiedzy i doświadczenia praktycznego specjalistów wielu dziedzin z całej Polski. Podręcznik jest przeznaczony dla studentów kosmetologii i uczniów szkół kosmetycznych, kosmetologów oraz kosmetyczek. Może być również przydatny dermatologom, lekarzom medycyny estetycznej, menedżerom i szkoleniowcom branży estetycznej, wykładowcom na kierunku kosmetologia, producentom kosmetyków, konsumentom usług i osobom, które są zainteresowane tematyką zdrowia i urody, oraz specjalistom innych dziedzin, takich jak: fizjoterapia, dietetyka, farmacja, podologia, chemia kosmetyczna. Tom I omawia następujące zagadnienia: • Anatomia okolicy twarzy – znajomość budowy twarzy i umiejętność przewidywania położenia struktur pod skórą są nieocenione w medycynie estetycznej i kosmetologii. • Skóra w ujęciu histologicznym i fizjologicznym – łączy histologię i fizjologię funkcjonalną z praktyką terapeutyczną. • Problematyka kosmetologiczna – omawia problemy według schematu: charakterystyka, etiopatogeneza, histologia, aspekt kliniczny, fazy ewolucyjne objawów, czynniki prowokujące, pielęgnacja. • Konsultacja kosmetologiczna – to praktyczne wskazówki dotyczące rozmowy z klientem wraz z opisem przeciwwskazań i wskazań do zabiegów. • Kosmetologia elementarna – opisuje zabiegi podstawowe, takie jak: pielęgnacja, masaż, henna, manicure, pedicure czy depilacja. • Kosmetologia zabiegowa – współczesne metody zabiegowe i najnowsze technologiczne osiągnięcia kosmetologii. • Metody oceny skóry – wpływ zabiegów, kosmetyków i innych działań estetycznych na skórę. • Bezpieczeństwo i higiena pracy – zagrożenia zawodowe, procedury postępowania, regulacje prawne.

Podstawę metodologiczną prezentowanych analiz stanowi podejście funkcjonalne, które w swej istocie polega na badaniu systemów wytwórczych czy systemów zarządzania z punktu widzenia spełnianych przez nie funkcji. W podejściu tym nadrzędne znaczenie mają zasady i normy użytkowe oraz miary sprawnego działania systemu. W większości zamieszczonych prac odnosi się je w szczególności do funkcji spełnianych w procesie zarządzania aktywami organizacji (J. Ząbek), nowych form organizacji pracy biurowej (A. Taczalska), do czynności składających się na specyficzny rodzaj usług przeładunkowych, jakim jest przeładunek kontenerów (A. Lewiński, R. Sterniński), jak również do modelu systemu finansów oświatowych w Polsce (I. Kowalska). W pozostałych opracowaniach dominują aspekty ergonomiczne. Przedstawiono interesującą refleksję nad funkcjonalnością współczesnej architektury, wskazując przy tym na nieprawidłowości obiektów użyteczności publicznej w oświacie, kulturze czy handlu (K. Krause-Brykalska), dokonano także oceny funkcjonalności aspektu estetycznego w odniesieniu do budownictwa biurowego (M. Złowodzki). Jasne jest przy tym, że podejście funkcjonalne można zastosować do obiektów statycznych, ale też do obiektów dynamicznych, a więc do procesów, procedur, metod i technik, przyjętych sposobów postępowania, działań. W nurcie tym mieszczą się opracowania zawierające wyniki badań nad monitorowaniem transportu drogowego towarów niebezpiecznych (S. Bęczkowska, I. Grabarek), funkcjonalnością warunków pracy personelu pielęgniarskiego w stacjonarnych zakładach opieki długoterminowej (E. Kułagowska, M. Kosińska, I. Karolak), oceną funkcjonalności użytkowania rękawic ochronnych i jej wpływu na sposób wykonywania pracy przy rozbiorze mięsa (T. Tokarski, E. Irzmańska), jak również oceną funkcjonalności warunków pracy w przemyśle motoryzacyjnym (K. Wegner, A. Błaszczyk, M. Zygmańska, M.B. Ogurkowska). Na szczególną uwagę zasługują badania nad oceną funkcjonalności edukacji z zakresu bezpiecznych warunków pracy w kształtowaniu dobrostanu pracowniczego (J.S. Marcinkowski). Rezultaty tych badań pokazują, jak nieprzestrzeganie zasad ergonomii zwiększa ryzyko wypadków i chorób zawodowych, przyczynia się do zmniejszenia dobrostanu pracowniczego, a w ostatecznym rachunku prowadzi do marnotrawienia siły roboczej. W konkluzji wspomnianych prac wskazano kierunki i sposoby niwelowania badanych dysfunkcji.(...)