Scott Smith w całej swojej literackiej karierze napisał tylko dwie książki: pełen suspensu thriller psychologiczny "Prosty plan" - i właśnie "Ruiny". Fabuła tej powieści wydaje się prosta, wręcz naiwna - czy współczesnego czytelnika może bowiem zaskoczyć historia w której czyhający na życie bohaterów antagonista to krwiożercza roślina czająca się w tropikalnej puszczy? Otóż może. I udowadnia Smith w "Ruinach". Czworo młodych amerykanów spędza wakacje w meksykańskim kurorcie, spędza go jak na młodych ludzi przystało: bawiąc się i imprezując. Nowo poznani znajomi i zbieg okoliczności sprawia, że wyruszają na wycieczkę w głąb lasu. Wyruszają oczywiście kompletnie do takiej wyprawy nieprzygotowani, szybko więc doświadczają na własnej (dosłownie) skórze jak mało przyjazna dla człowieka jest przyroda w tropikalnej dżungli. Gdy trafiają na wioskę tubylców, którzy koniecznie chcą ich zniechęcić do dalszej wędrówki ich dezorientacja i frustracja sięga zenitu, ale co im tam jakieś prymitywni Indianie będą mówić co mogą robić, a czego nie. Są młodzi, są amerykanami, są pełni buty, ignorancji i pewności siebie. Idą więc dalej i trafiają na wzgórze obrośnięte dziwacznymi pnączami. I jak się okazuje trafią w pułapkę, bo Indianie nie zamierzają dopuścić do opuszczenia przez nich rzeczonego wzgórza. W tym momencie zaczyna się ich koszmar. Reszty można się domyślić, pozostaje wyliczanka kto i w jakiej kolejności zginie, komu uda się przetrwać i czy w ogóle kogokolwiek czeka szczęśliwe zakończenie. Ale to nie w fabule tkwi siła tej powieści. Imponować może już sposób w jaki autor oddał duszną, lepką atmosferę w jaką obleczona jest fabuła książki. Nie sposób mu też odmówić barwnych i plastycznych opisów zarówno samej dżungli jak i makabrycznych (choć pozbawionych niepotrzebnego epatowania przemocą) wypadków jakie spotykają protagonistów "Ruin". Przede wszystkim jednak Smith w bardzo wiarygodny sposób oddał tu portrety psychologiczne bohaterów i jeszcze lepiej zarysował relacje jakie zapanować mogą w tak małej grupie w sytuacji ekstremalnego zagrożenia, w sytuacji konfrontacji ze zjawiskiem które żaden z nas nie byłby w stanie wyjaśnić i zrozumieć. Smith nie oszczędza swoich bohaterów, bezlitośnie obnaża wszystkie ludzkie słabości. Obnaża ukryte cechy, pierwotne, instynktowne zachowania, które za nic nie chcą wpisać się we wzniosłe ideały, szlachetne czyny o których łatwo dyskutować w bezpiecznych, komfortowych warunkach jakie na każdym kroku zapewnia nam cywilizacja. W obliczu konieczności walki o własne życie okazuje się, że wszystkie normy i wartości wpajane nam przez otaczającą nas kulturę znikają. Liczy się tylko przetrwanie. "Ruiny: to swoisty hołd dla angielskiego filozofa Thomasa Hobbesa i jego słynnej maksymy "człowiek człowiekowi wilkiem" - wystarczy tylko aby natrafił na odpowiedni grunt. Podczas lektury możemy się zżymać na zachowanie bohaterów, na ich brak wyobraźni czy głupotę, zapewniać się, że w podobnej sytuacji w życiu byśmy się tak nie postąpili, ale .... czy aby na pewno? Przekonajcie się sami.